بیش از ۴۵ میلیون نفر در کشور تحت پوشش بیمه سلامت قرار دارند و بخش بزرگی از افراد کم‌درآمد به صورت رایگان خدمات درمانی دریافت می‌کنند.
محمدرضا ظفرقندی روز گذشته اعلام کرد اقدامات مربوط به بیمه سلامت و اجباری شدن آن، طبق قوانین مصوب مجلس انجام می‌پذیرد. وی اشاره کرد پوشش بیمه افراد بدون بیمه، در لحظه بستری شدن یا بروز بیماری، توسط سازمان بیمه سلامت ایران اجرایی می‌شود. این مسئول خاطرنشان ساخت هرچند این نوع بیمه کردن در زمان بستری اقتصادی نیست، ولی قانون چنین تکلیفی را مصرح کرده است تا افرادی که فاقد بیمه‌اند، هنگام بیماری بیمه شوند.
مطابق اعلام وزارت بهداشت، در مراسم سی و یکمین سالگرد تصویب قانون بیمه همگانی سلامت در مشهد، از جمعیت ۴۵ میلیونی بیمه‌شدگان، نزدیک به ۳۰ میلیون نفر به طور رایگان و بدون پرداخت حق بیمه خدمات درمانی دریافت می‌کنند. طبق سیاست‌های حمایتی، پنج دهک نخست جامعه در چارچوب حمایت از اقشار کم‌درآمد، درمان رایگان دریافت می‌کنند و ارائه خدمات بیمه‌ای برای‌شان بدون دریافت وجه صورت می‌گیرد.
ظفرقندی در حاشیه این برنامه اعلام نمود که بازنگری در سیاست‌های سلامت با هدف تغییر رویکرد از درمان‌محوری به پیشگیری‌محوری جزو برنامه‌های اصلی وزارت بهداشت قرار دارد.
هم‌اکنون پوشش بیمه‌ای بیش از ۴۵ میلیون نفر انجام شده است. پایش‌های سال ۱۴۰۴ نشان می‌دهد حدود ۶۷ درصد بیمه‌شدگان بیمه سلامت در پنج دهک اول درآمدی قرار دارند. همچنین، حدود ۲۵ درصد کارکنان دولت نیز مشمول دهک‌های پایین درآمدی هستند. در همین حال، بخش قابل توجهی از بیمه‌شدگان فاقد پرداخت منظم حق بیمه‌اند. افزون بر این، ۳۳ درصد جمعیت روستایی بیمه‌شده در دهک‌های ۶ تا ۱۰ قرار دارند و به شکل رایگان از خدمات بهره‌مند می‌گردند، که این موضوع ضرورت بازنگری اساسی در عدالت پرداخت حق بیمه را نشان می‌دهد.
طبق اظهارنظر مسئولان، در حال حاضر حدود ۸ تا ۹ میلیون نفر فاقد پوشش بیمه پایه سلامت هستند، اما این آمار ثابت نبوده و نوسان دارد. این گروه به دلیل بی‌ثباتی وضعیت شغلی، گاهی بیمه تامین اجتماعی و گاهی بیمه سلامت دارند.
قانون پوشش بیمه‌ای روی تخت بیمارستان که در دوران شیوع کرونا توسط ستاد ملی مقابله با کرونا تصویب شد، همچنان ادامه دارد. از چالش‌های موجود در زمینه پوشش اجباری بیمه سلامت، الزام به پرداخت حق بیمه در دهک‌های ۶ تا ۱۰ است؛ زیرا زمانی که بیماری به‌وجود نیامده، افراد برای پرداخت حق بیمه اقدام نمی‌کنند و همانند بیمه خودرو، اجبار یا فرهنگ‌سازی کافی در این زمینه به انجام نرسیده است.
